ഒരു മണ്‍ചിരാതിന്റെ ഇത്തിരി കുളിര്‍വെട്ടം
നീറും മനസ്സിനെ ദീപ്തമാക്കുമ്പോള്‍
അകതാരിലാരുമറിയാതെ സൂക്ഷിച്ച പേടകം
പാതി തുറന്നുകണ്ട സ്മ്രിതികളെ തലോടവേ
നിര്ജ്ജരിയുടെ നിസ്തുല നൈര്‍മല്യം പോല്‍
എങ്ങോട്ടൊഴുകി മറയുന്നു കണ്ണുനീര്‍ ചാലുകള്‍
കൊട്ടിയടച്ച പടിവാതിലില്‍ പറയാന്‍ മറന്ന
യാത്രാമൊഴി പിന്‍ കുറിപ്പായിട്ട ലേഖനം
ചെയ്യാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്നുവെന്‍ മനം
മറവിയുടെ പുകമറചുരുളിലുള്‍ വലിയുന്ന
ആത്മ നൊമ്പരങ്ങളെ നഷ്ടപെടലിന്റെ
ഭാണ്ട കൂട്ടിലെക്കാവാഹിക്കാമിനി
കാലത്തിന്‍ കണ്ണാടിയിലൊരു പ്രതിബിംബം
തീര്‍ക്കാന്‍ സ്നേഹത്തിന്‍ നീര്‍കുമിളകള്‍ക്കാവില്ലിനി
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ കാത്തിരുന്നാലും വിധിയുടെ
ക്രൌര്യ മുഖം മിനുക്കി തുടക്കനവില്ല
എങ്കിലും...നിറഭേദങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാനാവാത്തൊരു
മുല്ലയായി വിടരാനെങ്കിലും
ഒരു പുതു വസന്തത്തെ വെറുതെ കൊതിക്കാം .....
Nirabhethamillenkilum,
ReplyDeletevitarunna mullakku manamundu,
madippikkunna..
ormakale thikattikkunna manam..