വേനല്‍ മുള്ളുകളില്‍
ഞെരിഞ്ഞമരുമ്പോള്‍
ആര്‍ദ്രമകുന്നു ഹൃദയം,
നിന്‍ മൃദു സ്പര്‍ശത്താല്‍ ...
കാതരമാം സുഖമര്മരം പകര്‍ന്നു
ചുടു നിശ്വാസമേകി ,
എന്നിലെയെന്നെ
തഴുകിയുണര്‍ത്തുന്നുവോ ?
ഒരിക്കല്‍ കുഴിച്ചു മൂടിയ
കിനാക്കളെയും..
ആരവത്തോടെ ഇരച്ചുവരും മഴപോലെ
ഗദ്ഗതമെന്‍ മയക്കത്തെ
പാതി വഴിയിലിറക്കി വിടുമ്പോള്‍
നിന്‍ നെഞ്ചിലെ തുടിപ്പൊരു
താരാട്ടായെന്നെ തേടി വരുമോ ?
പൊഴിഞ്ഞ കാലത്തിന്‍ ഊടു വഴിയില്‍
കളഞ്ഞുപോയെന്‍ ചിലങ്കകള്‍
വീണ്ടുമണിഞ്ഞു
നടനമാടാന്‍
എന്‍ പാദങ്ങള്‍ കൊതിക്കുന്നു ...
വേണ്ട,
മഴവില്‍ കാടുകള്‍ക്കപ്പുറം
ജനിസ്മ്രുതിയുടെ തടവറയില്‍
ശാന്തി കുടീരം
പടുത്തുയര്‍ത്തി സ്വപ്നങ്ങളുടെ
ചാപിള്ളയെ മറമാടം ...
പൊഴിഞ്ഞ പടങ്ങള്‍
കരിയിലകാട്ടില്‍
എങ്ങോ പറന്നു പോകുമെ -
ന്നാലും അറിയുന്നു ഞാനീ
മധുര നോവ്‌ ........
No comments:
Post a Comment