മലയുടെ ഒറ്റയടി പാതയില്‍
കരിയില കാറ്റില്‍
ജിന്ന് പണിത പള്ളിയുടെ മിനാരങ്ങളില്‍
തങ്ങളുപ്പാപ്പാന്റെ ഖബറില്‍
ചന്തന തിരി പുകയില്‍
എന്റെ ഓത്തുപള്ളി കാലത്ത്...
എന്റെ പകല്‍ക്കിനാവില്‍
അതിരുകളില്ലാത്ത സംഗീതത്തില്‍
എന്റെ ചിലങ്കയുടെ കരച്ചിലില്‍
അരങ്ങിന്റെ വെട്ടത്തില്‍
എല്ലാം നീയുണ്ടായിരുന്നു.
നിന്നെ എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
എനാല്‍ ഇന്ന് ഞാന്‍ എല്ലാം അറിയുന്നു
പിന്നോക്കം നടന്നു
ആ വഴികളിലെ ഗന്ധങ്ങളില്‍ നിന്നും
നിന്റെ മനം മാത്രം തിരിച്ചറിയുന്നു.
നിന്റെ അടക്കം പറച്ചിലില്‍
എന്റെ തേങ്ങല്‍ ഒളിച്ചു പോയത്.
കണ്ണ് നീര്‍ വറ്റി ഉപ്പു കട്ടയായി മാറിയപ്പോള്‍
നീയെത്തിയത്
ഇനിയെന്റെ നിമിഷങ്ങള്‍ക്ക്
ചൈതന്യമേകാന്‍.
അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment